Chitpavan Katta

Complete Monologue by Subhash Apte in Marathi:

१९४८ साली गांधींचा वध झाला तेंव्हा मी आठ वर्षांचा होतो. दुसऱ्या दिवशी मी सकाळी उठलो तर सगळे वरचे लोक ओरडत होते. पेपर मध्ये आले आहे महात्मा गांधींचा खून झाला आणि मारेकरी पळून गेले अशी बातमी पेपर मध्ये आली होती आणि त्यात एक उल्लेख होता की मारेकऱ्यामध्ये गोडसे व आपटे आहेत. मी काही पेपर वाचला नव्हता परंतु वरती पटेल म्हणून राहत होते त्यांचा मुलगा होता त्याचे नाव आठवत नाही मी बाहेर आल्यावर ते म्हणाले, “गांधीजींचा मारेकरी आला, गांधीजींचा मारेकरी आला”. मी म्हणालो, “काय केले रे मी बाबा तुझे?”. अरे तुम्हारे चाचाने मारा है उसको! गांधी को मारा! पण मला काहीच कळले नाही. मी परत घरात आलो आणि वडिलांना विचारलं हे कसे का मला चिडवताहेत? ते म्हणाले, तू बाहेर कोणाशीही काही बोलू नकोस. पण तो बाहेरून मोठ्याने बोलत होता, “वह मारनेवाला चालमे रहाताहै आपटे!” पण आम्ही कोणीच त्याला प्रतिसाद दिला नाही. दुर्लक्ष केलं. थोड्या वेळाने तो शांत झाला. त्याने बोलायचे बंद केले. नंतर माझ्या वडिलांनी पेपर वाचला आणि सांगितले, “गांधीजींचा खून झाला आहे. आपटे आणि गोडसे यांनी खून केला आहे. आपलं आडनाव साधर्म्य आहे त्यामुळे आपल्याला ते लोक म्हणत आहेत. तू कोणाकडे लक्ष देऊ नको”. असा सर्वाना सांगितलं. त्या दिवशी आम्ही कोणी शाळेत गेलो नाही. आम्ही आपला घरातच होतो.

After publishing two blog posts about Marathi Brahmans Killing after Gandhi’s Murder. I received many comments on Facebook Groups / Chitpavan Katta page for those people who suffered from these killings of their family members/father/mother/sister/brother or their uncle.

So I am sharing this video I saw on YouTube about Kashmiri Pandits ethnic cleansing by Pakistan Sponsored Muslim Communities.

So go through it let us know in the comments what you think relates to Marathi Brahman’s Killing in the Year 1948.

The Limb is one village situated on the bank of the Krishna river. Historically one Barve family, who belonged to the in-law family of first Peshva Balaji Vishvanath. Barve family migrated from Konkan to Limb and built the first ghat on the Krishna river. Thereafter Lakshman Ballal Apte, who was a Sardar of Madhvrao Peshve. He built a very Hugh Lakshmi Narayan mandir on the bank of the Krishna river, and built a big house and also a ghat on the Krishna river. The big house and temple complex was covered by a rampart and four buruj structures on four corners. The third generation of Lakshman Ballal was of four brothers and there was one adopted ranch of Visaji Lakshman, his branch continued to stay in Limb, but our cousin branch represented by Shankar Narahar Apte use to conduct Sangh shakha in limb and he was a close friend of Barve family. The descendant of the Barve family one Narhar Dattatray Barve also continued to stay in Limb. On 30th January 1948, Mahatma Gandhi was assassinated by Nathuram Godse, who happened to be a Marathi Brahmin. However Limb village had 100 Brahmin families, and they were happily living peacefully. Narhar Dattatray was a small boy and while playing near a ‘Pimpal Paar’ he overheard that a message has come from Kolhapur that Brahmins houses should be burnt as revenge for Gandhi’s murder. He reported it to his mother who had arranged a get together of women folk for Haldi Kunku. She did not believe in the report of her child because the Limb atmosphere was calm, but within one hour the houses of Limb Brahmins were set on fire and Brahmins had to take shelter within Satara etc. This is the sad story of Limb where our forefather came and settled 250 years back. Now the debris of Apte houses is near Lakshmi Narayan Temple. In gram panchayat record it is noted as Apte Gadhi and the big house of Shankar Narhar Apte was burnt after Gandhi murder in the year 1948. One archaeologist Anita Agashe excavated the debris of the potter’s settlement.

आमचे मूळ गाव लिंब सातारा जिल्हा तेच गाव गजानन मिलचे मालक वेलणकर यांचे. त्यांनी लिंब वर एक पुस्तक लिहिले आहे. त्यांच्या पुस्तकात १०० वर्षापूर्वीचे लिंब हे भरभराटीचे असावे असे दिसते. १९४८ साली ज्या दिवशी लिंब मध्ये जाळपोळ झाली त्या दिवशी आमच्या लक्ष्मी नारायण मंदिरात पूजा करणारे नरहर दत्तात्रय बर्वे हे लहान होते आणि त्यांच्या घरात हळदीकुंकू असल्याने ५० -६० ब्राह्मणां च्या सुवासिनी आलेल्या होत्या, त्यावेळी त्यांचा मुलगा फिरत फिरत पारावर गेला त्यावेळी गावातील काही ब्राह्मण द्वेषी मंडळी जमली होती आणि कोल्हापुराहून आपल्याला सांगावा आला आहे की ब्राह्मणांचि घरे पेटवायची ते ऐकून तो मुलगा धावत आला व त्याने आईला ती बातमी सांगितली. पण त्या बायकांनी तुला काय कळते म्हणून दुर्लक्ष केले आणि तासाभरात बर्व्यांसह १०० ब्राह्मणाची घरे जळून खाक झाली त्यात सरदार आपट्यां चा प्रचंड मोठा वाडा पण जळाला त्यावेळी बर्वे व अभ्यंकर अशी दोन कुटुंबे सोडून बाकी सर्व सातारला पळून गेले. बर्वे यांच्या वाड्याशेजारी विष्णूचे देऊळ आहे ते सुरक्षित राहिल्याने त्याच्या भिंतीला पत्रे लावून बर्व्यांनी आडोसा केला तो अजून तसाच आहे. आपट्यांच्या विष्णू मंदिराला सांगली जिह्यातील सागाव येथे जमीन आहे. तिथे कुलकर्ण्यांचा वाडा आहे, ते कुलकर्णी संघाची शाखा चालवत म्हणून गुंडांनी त्यांचा पाठलाग केला आणि फरशी कुऱ्हाडीने त्यांच्यावर प्राणघातक वार केले. ते जेंव्हा जमिनीवर कोसळले तेंव्हा हा खरच मेला आहे का याची खात्री करण्यासाठी त्यांनी त्यांचा उजवा अंगठा तोडला तरी त्यांनी हूं की चूं केले नाही त्यानंतर ते कसेतरी चालत चालत कोल्हापूरला पोहचले. त्यानंतर एकदा साताऱ्यात संघाची बैठक जिल्हा कार्यवाह अण्णा भोई हे 63 साली घेत होते त्यावेळी संघाच्या स्वयं सेवकांनी त्याग केला पाहिजे असे ते म्हणाले त्यावेळी त्या कुलकर्णींनी तुटका अंगठा दाखवून आणखी काय त्याग करायचा असा प्रश्न विचारला त्यावेळी सर्वजण स्थब्ध झाले. पुढच्याच वर्षी कऱ्हाड जवळील कोले या गावी शाखा चालविणाऱ्या अण्णा भोईंचा संघ कार्यकर्ते म्हणून निर्घृण खून झाला.